«Πού πας με ψεύτικα όνειρα;
καιρός να σταματήσεις
καιρός να τραγουδήσεις
καιρός να κλάψεις και να πονέσεις
καιρός να δεις»
Μίκης Θεοδωράκης
Να δεις, σήμερα, 3 του Δεκέμβρη, την έννομη και θεσμικά συντεταγμένη παγκόσμια ανθρώπινη κοινότητα, που υποκριτικά επιτελεί το τυπικό της καθήκον, υπενθυμίζοντας επετειακά την ύπαρξη των ατόμων με ειδικές ανάγκες και το χρέος μας απέναντι σε αυτά.
Όταν, όμως, φτάσει η μέρα στη δύση της και κοπάσουν οι θορυβώδεις επετειακοί αλαλαγμοί, όλες οι διακηρυγμένες δεσμεύσεις των πάσης φύσεως ιθυνόντων απολησμονούνται και οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν ειδικές ανάγκες αφήνονται στο έλεος της μοίρας και στο πένθος των ερωτήσεων: ποιος -και πώς- θα περιφρουρήσει τα δικαιώματά τους, πότε –επιτέλους- θα οικοδομηθεί ένα κράτος δικαίου, που θα μεριμνά και θα νοιάζεται γι’ αυτούς, πριν τους συνθλίψουν οι συμπληγάδες της αναλγησίας, πριν απωλέσουν τον αυτοσεβασμό και το κουράγιο τους.
Λουλούδια που ανθίζουν μέσα στην υπεροχή της διαφορετικότητάς τους είναι οι συνάνθρωποί μας αυτοί, ηρωικά πλάσματα της ομορφιάς, που δεν επαιτούν τον οίκτο και τα ψήγματα της επαίσχυντης ελεημοσύνης μας. Αντιθέτως, απαιτούν και διεκδικούν σθεναρά, αλλά πάντα σεμνά και –δυστυχώς κατ’ εμέ- χωρίς να διασαλεύουν με τις έντονες διαμαρτυρίες τους τη νηνεμία της απάθειας και της αδιαφορίας μας, δικαιώματα και θεσμικές προνοιακές κατοχυρώσεις, που θεωρούνται αυτονόητα σ’ ένα ευνομούμενο Ευρωπαϊκό Κράτος.
Μόνο που στην Ελλάδα του 2009 τίποτα δεν είναι δεδομένο και όλα πρέπει να επαναπροσδιορίζονται συνεχώς σε ένα διεκδικητικό αγωνιστικό πλαίσιο. Πρέπει, λοιπόν, φορείς και ενεργοί πολίτες, να παλέψουμε για «τα περάσματα στο όνειρο» και στην αξιοπρέπεια των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Για την εκπαίδευση, την υγεία, τη νομική και προνοιακή τους κάλυψη, τη διασφάλιση της προσβασιμότητας, την ισότιμη αντιμετώπισή τους από τη συντεταγμένη πολιτεία.
Έτσι, ώστε να είμαστε κάποτε σε θέση να δικαιώσουμε την ανθρώπινη πεμπτουσία μας να απαντήσουμε μ’ ένα βροντερό: «Εμείς, οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες» στον ποιητή, τον Μάνο Ελευθερίου, που διερωτάται:
«Μα ποιος πονάει για όλα αυτά
και ποιος γι’ αυτά θα κλάψει
ποιος θα μιλήσει στο Θεό
και ποιος θα του τα γράψει;»
Ημέρα παγκόσμιας υποκρισίας..
ΑπάντησηΔιαγραφήεθελοτυφλισμού..
ποιός να μιλήσει και ποιός να τα γράψει του Θεού, όταν οι άνθρωποι κωφεύουν;
φορτώσαν τον κόσμο προβλήματα και "προβλήματα" και πώς να κοιτάξει δίπλα του;
ανακαίνιση εκ βάθρων θέλουμε όπως λέω..
καλησπέρα σας :)
Τι όμορφο κείμενο για την σημερινή μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά mamastinkomotini.
Καλό σου βράδυ.
Τι να λέμε για τις παγκόσμιες μέρες: κατά της βίας, υπέρ των ανθρώπων με ιδιαίτερες ικανότητες, υπέρ των γυναικών, κατά των ναρκωτικών κλπ. κλπ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν να λένε: κάντε ένα διάλειμμα σήμερα, κι από αύριο συνεχίστε τους τρόπους σας.
Θέλει παιδεία και αλλαγή νοοτροπίας για να άλλάξουν κάποια πράγματα..συστηματικές και μακροχρόνιες παρεμβάσεις.. ¨οχι πυροτεχνήματα!
Τέλειο κείμενο, μου άρεσε πολύ!
Να είστε καλά φίλοι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ νιώθω "κάπως" απέναντι στο καμπανάκι των παγκόσμιων ημερών...
πρέπει, όμως, ο καθένας από μας ν΄αλλάξει πρώτα, προκειμένου να είναι άχρηστες αυτές οι ... "υπενθυμίσεις"...
Έστω κι έτσι, ας γίνει η αρχή, για να βλέπουμε το διπλανό μας, μ' άλλα μάτια...
μ' αυτά της καρδιάς...
και με τη σκέψη ότι όλα είναι για όλους
και κανείς από μας δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο...
κι αν θα βρεθεί στην ίδια ακριβώς θέση μ' αυτούς τους ανθρώπους...
γεια σου ΜΑΝΑ ..
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω ξαναγράψει την γνώμη μου γι αυτές τις ημέρες... να μην τα ξαναπώ...
ας γράψω μόνο ένα γεια....
καλο σκ...
και ο θεός από υποκριτή την βρήκε.....
ΑπάντησηΔιαγραφήμην τα ρίχνουμε όλα σε αυτόν....ο παράγων άνθρωπος για όλα.....μια φορά πάντως αρκετοί την γιορτάζουν την μέρα....
μάμη όπως πάντα πολύ καλή ανάρτηση...νάσαι καλά
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ mama ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφή