Αχτίδα ,

να είσαι γερή να χαίρεσαι τα κορίτσια σου και να τα δεις όπως ποθείς.

Έτσι είναι, όταν κουβαλάμε το Θεό μέσα μας κι Εκείνος με τη σειρά του, δε μας αφήνει. Λόγω της θέσης στην οποία βρέθηκα, είδα την πίστη να γιατρεύει. Και δεν είναι μόνο η πίστη στον Θεό, αλλά πρώτα στον άνθρωπο. Μου το έλεγε ο Ιερέας της ενορίας μας: Αν δεν πιστέψεις πρώτα στον Άνθρωπο, δε θα μπορέσεις να φτάσεις το Θεό.

Πίστεψα στο γιατρό που πολεμούσε μαζί μας το θεριό (ή για να είμαι πιο σαφής, ακούμπησα τη ζωή του παιδιού μου μόνο στο γιατρό που μ' έκανε να τον εμπιστευτώ), πίστεψα στις νοσηλεύτριες που ήταν σαν φύλακες-άγγελοι, κυρίως ΠΙΣΤΕΨΑ ΣΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ, που ξέρει να μην το βάζει κάτω, πίστεψα και σε μένα και στον άντρα μου, που βρίσκαμε κάθε μέρα καινούργια δύναμη για να δίνει ο ένας στον άλλον. ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ;

Ελένη,

Να είσαι καλά και να φιλήσεις εκ μέρους μου την κουμπάρα και τον παλίκαρό της.

Είμαι σίγουρη, πως θα γίνει ένας πραγματικά αξιόλογος άνθρωπος, που θα λαμπρύνει το μέρος που θα στέκεται. Να είναι γερός και να γεμίζει κι όλους εμάς, που ακόμα το πολεμάμε, με ελπίδα.

ΕΛΕΝΑ,

μ' όσα μου γράφεις, με κάνεις να νοιώθω ότι ακούω τις ... σκέψεις μου. Λες κι έχεις μπει στο κεφάλι μου κι αναπαράγεις όσα βλέπεις εκεί. Είναι υπέροχο το συναίσθημα αυτού του "αγγίγματος" από έναν άνθρωπο, που ενώ δεν τον έχεις συναντήσει ποτέ σου, είναι τόσο κοντά και τόσο "μέσα" σου. Σ' ευχαριστώ ... φωνούλα μου ... για όλα.

homemade,

αυτές οι φανφάρες και οι επιδείξεις, όπως πολύ πετυχημένα περιέγραψες, είναι που με τρελαίνουν κι εμένα. Κι όχι μόνο από τον κλήρο, αλλά κι από τους ανθρώπους με τις "βαθιές" μετάνοιες, που διαφημίζουν τη σχέση τους με την Εκκλησία, τρέχουν να την ... περιποιηθούν, μόνο και μόνο για να τους βλέπει ο κόσμος και να τους θαυμάζει. Περισσότερο βέβαια για να θολώνουν την εικόνα, καθώς από πίσω εκμεταλλεύονται, κοροϊδεύουν, κουτσομπολεύουν, υποκρίνονται, καταπατούν κάθε έννοια αγάπης, ήθους, τιμιότητας, αξιοπρέπειας, ειλικρίνειας...

Τους "παραδέχομαι" 'ομως: ξέρουν να χτίζουν την εικόνα τους πάρα πολύ καλά, τόσο που στο τέλος να φαίνεσαι εσύ ο κακός που δεν αποδέχεσαι άλλο την υποκριτική παρουσία τους στη ζωή σου.

[κι όσον αφορά εσένα, που καααάτι σου θυμίζουν όλα τα παραπάνω, μη το ζορίζεις παραπάνω. Στη ζωή μου δεν έχει πια χώρο για σένα. Κορόιδο ΤΕΛΟΣ]

Μάτα,

μην ανησυχείς.

Η αγάπη είναι ενέργεια. Δεν χάνεται ποτέ. Γι' αυτό και την "μεταλαβαίνουν" κι αυτοί που είναι εδώ κι αυτοί που κάναν το μεγάλο ταξίδι. Γι' αυτό και μας βρίσκουν, σ' ένα τραγούδι, σε ένα άρωμα, στα όνειρά μας. Τους κουβαλάμε μέσα μας. Είναι η κληρονομιά της πορείας μας σ' αυτόν τον κόσμο.

Δημιουργία, Μάριαν, Παπούτσια της Dorothy, molemou, Theogr ο κηπουρός,

τα λόγια σας με συντροφεύουν. Μια καλησπέρα που τη λές επειδή τη νιώθεις κι όχι για τους τύπους, είναι ανεκτίμητη.

Σας ευχαριστώ

Μαμά Βίκυ

Σ' ευχαριστώ για το "άνοιγμα" αυτής της τόσο μεγάλης και ζεστής αγκαλιάς