31.1.09

Η μάνα εν κρύο νερόν ...

Αφιερωμένο σ' έναν φίλο...

Όταν γερά η μάνα και άλλο κε πορεί
Ατότε θέλ' βοήθειαν, ατότε θέλ' ζωήν
Ατότε θέλ' ζωήν
Κι όταν θα έρτε η ώρα και άλλο κι θα ζει
Αμαν κ' ευτας το χρέος σοις θα καίεται η ψύ σ'

Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ' κε μπαίν'
Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν
Η μάνα να μη εν

Η μάνα εν βράχος, η μάνα εν ρασίν
Σον δύσκολον την ώρα σ', μανίτσα θα τσαείς
Μανίτσα θα τσαείς
Η μάνα εν το στήριγμαν, τη χαράς το κλαδί
τ' ατηνές η εγάπη κε βρίεται ση γην

Η μάνα εν κρύο νερόν...

Θα δεβαίνε τα χρόνεα, θα γέρουμε και μεις
Ατά είναι με τη σειρά κι θα γλυτών' κανείς
κι θα γλυτών' κανείς
και ολ' πρέπ' να εξέρουμε σ' αούτο την ζωήν
χωρίς τη μάνας την ευχήν κανείς κε λέπ' χαΐρ'

Η μάνα εν κρύο νερόν...Η μάνα εν κρύο νερόν...
Αναρτήθηκε από mamastinkomotini στις 4:31 μ.μ. Ετικέτες

8 σχόλια:

  1. marian31 Ιανουαρίου 2009 στις 5:40 μ.μ.

    Καλησπέρα σου!!
    Αν σου πω ότι μόλις διάβασα το προηγούμενο post σου το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν αυτό ακριβώς το τραγούδι!!
    Καθότι και έχω πόντια μανούλα καταλαβαίνω τα λόγια και μου αρέσει πάρα μα παρα πολύ!!!
    ειδικά εκεί που λέει "τ΄ατηνές η εγάπη κε βρίεται ση γην"...
    Πόσο αλήθεια είναι αυτό....

    φιλιά πολλά μανούλα!!
    καλό απόγευμα!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Unknown31 Ιανουαρίου 2009 στις 7:47 μ.μ.

    δεν καταλαβα καλά αν έπιασα το νόημα..
    η μάνα ενα πολύτιμο παντοτινό υπερτατο αγαθό....δυστυχώς εγώ απο πολύ μικρός την έχασα.....ανεπλήρωτο κενό μεγάλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. mamastinkomotini31 Ιανουαρίου 2009 στις 8:18 μ.μ.

    ΜΑΡΙΑΝ
    εγώ αν και δεν γεννήθηκα πόντια, -κατα κάποιον τρόπο- ...έγινα, παντρεμένη ούσα με πόντιο "καθαρόαιμο" όπως λέει κι ο ίδιος.
    Έτσι άρχικά ... τα ανεχόμουν και στη συνέχεια (ειδικά όταν ο μεγάλος μου ο γιος αποδείχτηκε αστέρι τόσο στη λύρα, όσο και στους ποντιακούς χορούς) τα λέτρεψα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. mamastinkomotini31 Ιανουαρίου 2009 στις 8:22 μ.μ.

    Παναγιώτη,
    Λυπάμαι για την απώλειά σου. Ναι, αυτό λέει, όπως ακριβώς το περιγράφεις:...ενα πολύτιμο παντοτινό υπερτατο αγαθό...
    Κι εσύ το αναγνωρίζεις καλύτερα από μας γιατί το βλέπεις, αλλά δεν το είχες. Ενώ εμείς, θεωρώντας το δεδομένο, πολλές φορές το υποτιμούμε και ξεχνάμε την πραγματική του θέση στην καρδιά και στην ζωή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΕΛΕΝΑ1 Φεβρουαρίου 2009 στις 2:45 μ.μ.

    Eλάχιστα καταλαβαίνω ποντιακά - έως καθόλου θα έλεγα.
    Ακόμα όμως κι αν δεν τα καταλαβαίνω, μπορώ να καταλάβω πόσο πολύτιμη και αναντικατάστατη είναι η μάνα.
    Κι όπως πολύ σωστά λες στον Παναγιώτη, κάποια πράγματα τα θεωρούμε δεδομένα και όσο τα έχουμε δεν τα εκτιμάμε όσο πρέπει.
    Η θέση τους όμως στην καρδιά μας είναι πάντα μοναδική.
    Καλό και όμορφο μήνα, με αισιοδοξία και χαμόγελο:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. mamastinkomotini1 Φεβρουαρίου 2009 στις 2:57 μ.μ.

    ΕΛΕΝΑ
    καλό μήνα.
    Δες το βιντεο-κλιπ πάνω από τους στίχους. Έχει όλη τη μετάφραση κατά τη διάρκεια του τραγουδιού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. XRYSOULA2 Φεβρουαρίου 2009 στις 11:08 μ.μ.

    Τυχεροί όλοι εσείς που γνωρίσατε την αγάπη της μάνας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. mamastinkomotini2 Φεβρουαρίου 2009 στις 11:34 μ.μ.

    ΧΡΥΣΟΥΛΑ
    καταλαβαίνω απόλυτα γιατί το λές. Αν ήξερες πόσες φορές σε επισκέφθηκα προκειμένου να σου γράψω κάτι ... αλλά πάντα έβγαινα άπραγη. Τι να σου πω; Ρωτάς τι φταίει. Δεν ξέρω. Δεν ξέρω γιατί κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται ή γίνονται (ούτε αυτό το ξέρω) απάνθρωποι.
    Ξέρω όμως να σου πω, πως 39 χρόνια είναι πολλά. Και θέλω να πιστεύω ότι δεν μετράς σωστά. Μάλλον είμαι σίγουρη, πως αν αφαιρέσεις τα χρόνια της αγάπης και της χαράς με την τωρινή, πραγματική σου οικογένεια -κι ας είσαι ΕΣΥ η μαμά- η πίκρα θα λιγοστέψει αρκετά.
    Αυτό που ξέρω ακόμα, είναι πως ότι κι αν σου πω, δεν έχω περάσει αυτό που έζησες κι έτσι, χωρίς να το θέλω, μπορεί να το ..."μικραίνω". Μην με παρεξηγήσεις.
    Η φράση "σε καταλαβαίνω απόλυτα", ανήκει μόνο σε αυτούς που έχουν περάσει ακριβώς το ίδιο κι έτσι δεν μπορώ να στο πω. Το ότι ομως, η καρδιά σου είναι γεμάτη απ' την αγάπη του "σπιτιού" σου ... ναι σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ!
    Άφησέ την κι αυτή θα σου γεμίσει, όλες τις χαράμάδες της πίκρας που απέμειναν ...
    Κι αν θες να γνωρίσεις την αγάπη της μάνας,βάλε τα παιδιά σου να σου τη μάθουν. ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΤΗΝ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΤΗΝ ΕΜΑΘΑΝ.
    Φιλιά
    Καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Να θυμάμαι πάντα ...

Να θυμάμαι πάντα ...

Να θυμάμαι όμως...

... κι όλους εκείνους τους γιατρούς
που τιμούν τον όρκο τους...
που δικαιώνουν τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
που παλεύουν μαζί με μας για μας χωρίς να περιμένουν οικονομικά ανταλλάγματα που κρύβονται σ' ένα φακελλάκι...
Υπάρχουν κι αυτοί...
Το ξέρω γιατί τους βρήκα πλάι μου όταν πάλευα με το θεριό...
Και τους ευχαριστώ

Αρχειοθήκη ιστολογίου