13.3.09

Ένα ακόμα ταξίδι... που δεν θα θέλαμε ...

Πάντα βρίσκονται γεγονότα που μας ταρακουνάνε, μα όταν έχουν να κάνουν με παιδιά σε συνδυασμό με βία, αυτό μας συγκλονίζει και μας τρομοκρατεί...
Σήμερα, θα σας πάω με οδηγό τη φίλη μου τη Μάτα, σ' ένα ταξίδι αγωνίας και αναπάντητων ερωτημάτων, που όμως αν ψάξουμε όλοι μέσα μας, κάτι θα καταφέρουμε να βρούμε για ν' απαντήσουμε κι ακόμα καλύτερα θα βρούμε για ν' αλλάξουμε και να βελτιώσουμε.

"...Οταν ένα παιδί μεγαλώνει μέσα στα όπλα είναι σαν να μεγαλώνει μέσα στην βία.
Οταν ο πατέρας παίρνει το παιδί από μικρό ακόμα μαζί στον αθλητικό σκοπευτικό όμιλο και του μαθαίνει να σημαδεύει και να πυροβολεί από τότε που καταλαβαίνει τον εαυτό του, του δείχνει ο ίδιος τον δρόμο προς την καταστροφή.
Οταν ..."

Η συνέχεια στο Μπορμπότσαλο
Αναρτήθηκε από mamastinkomotini στις 11:52 π.μ. Ετικέτες

3 σχόλια:

  1. Unknown13 Μαρτίου 2009 στις 10:33 μ.μ.

    καλησπέρα μάμη τι κανετε .....τα σχόλια για την αναρτηση στο μπορμποτσαλο...
    νάσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Unknown14 Μαρτίου 2009 στις 1:08 μ.μ.

    ωραίο τραγουδάκι...τέλης ο τυχερούλης να υποθέσω??...γειά σου μάμη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. mamastinkomotini14 Μαρτίου 2009 στις 1:43 μ.μ.

    Γεια σου Παναγιώτη
    Θέλω να πιστεύω πως ναι, αν και είναι κάτι μέρες που μπορώ να επιβεβαιώσω το αντίθετο.
    Πάντως υπομονή έχει αρκετή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Να θυμάμαι πάντα ...

Να θυμάμαι πάντα ...

Να θυμάμαι όμως...

... κι όλους εκείνους τους γιατρούς
που τιμούν τον όρκο τους...
που δικαιώνουν τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
που παλεύουν μαζί με μας για μας χωρίς να περιμένουν οικονομικά ανταλλάγματα που κρύβονται σ' ένα φακελλάκι...
Υπάρχουν κι αυτοί...
Το ξέρω γιατί τους βρήκα πλάι μου όταν πάλευα με το θεριό...
Και τους ευχαριστώ