Είμαι καλάμι γέρνω... δε σπάω...

Όταν ο πόνος και ο φόβος γίνονται αγανάκτηση, θυμός ...
και μετά δύναμη ...
και τέλος ελπίδα και συνεχής αγώνας μόνο για το καλύτερο...
τότε γεννιέται μια Λυγερή ...
μια Λυγερή που είναι ακόμη στον πηγαιμό για την Ιθάκη
χωρίς ποτέ να τη ρώτησε κανείς αν θέλει
χωρίς να τη ρώτησε ποτέ αν αντέχει...

Σ' αυτήν τη Λυγερή που φωνάζει...
που έκανε το λυγμό κραυγή...
που λέει όσα άλλοι δε βρίσκουν ούτε τα λόγια, ούτε τη δύναμη.
Με θαυμασμό και απεριόριστη εκτίμηση...



Ωστόσο
ακόμα και το κουτί της Πανδώρας είχε κρυμένη μέσα του τη μικρούλα την ελπίδα
κι αν και μικρή, κράτησε τόσα χρόνια τους ανθρώπους ζωντανούς να αγωνίζονται με στοιχειά και τέρατα...