Ένα αγαπημένο πλάσμα και σχεδόν συνομήλικο (μόλις ... 17 ετών)
μου έστειλε μερικές πολύ ωραίες και ... "ζόρικες" φωτογραφίες.
Τις μοιράζομαι μαζί σας, γιατί πραγματικά αξίζουν!
... και μην ακούσω "ζορίστηκα σήμερα..."
24.3.09
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Να θυμάμαι πάντα ...
Να θυμάμαι όμως...
... κι όλους εκείνους τους γιατρούς
που τιμούν τον όρκο τους...
που δικαιώνουν τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
που παλεύουν μαζί με μας για μας χωρίς να περιμένουν οικονομικά ανταλλάγματα που κρύβονται σ' ένα φακελλάκι...
Υπάρχουν κι αυτοί...
Το ξέρω γιατί τους βρήκα πλάι μου όταν πάλευα με το θεριό...
Και τους ευχαριστώ
που τιμούν τον όρκο τους...
που δικαιώνουν τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
που παλεύουν μαζί με μας για μας χωρίς να περιμένουν οικονομικά ανταλλάγματα που κρύβονται σ' ένα φακελλάκι...
Υπάρχουν κι αυτοί...
Το ξέρω γιατί τους βρήκα πλάι μου όταν πάλευα με το θεριό...
Και τους ευχαριστώ
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2010
(5)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
▼
2009
(124)
- ► Δεκεμβρίου (12)
- ► Σεπτεμβρίου (7)
-
▼
Μαρτίου
(21)
- Σε ψηλό βουνό...
- Ας πάμε ... θάλασσα ...αλλιώς
- Άμα δε σε θέλει ...
- Για καληνύχτα...
- Το απλό και το σημαντικό...
- Ζωή σ' ευχαριστω...
- Συνέχεια...
- Όταν παίρνω φόρα...
- Μάτα
- Κυρίες μου...για σας
- Είμαι καλάμι γέρνω... δε σπάω...
- Συνεχίζω...
- Μέρος δεύτερο...
- Τραγουδάκι ... αστεράκι;
- Παίζοντας...
- Ένα ακόμα ταξίδι... που δεν θα θέλαμε ...
- Ταξίδι ... ανθρωπιάς
- ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΜΑΣ!!!
- Τι αξίζει πιο πολύ;
- REBUS: 10 (bloggers) με τόνο (til)
- Ξυπνάω, κοιμάμαι, κάνω δουλειές, παίζω, μιλάω με φ...
- ► Φεβρουαρίου (19)
- ► Ιανουαρίου (33)
καλημερούδια! ωραίες φωτό,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτή με τα πιτσιρίκια
όλα τα λεφτά...
φτου φτου μακριά απο μένα,
ως γνωστό είμαι εγγονή του Ηρώδη!!!!
χαχαχαχα!
Μαγδαληνή..
Φοίβη καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήξέρεις μια παροιμία που λέει ..."πίσω έχει η αχλάδα την ουρά;...
Τα ίδια έλεγα κι εγώ και τώρα τα ... ευχαριστιέμαι...
Παιδικά γενέθλια; ... το χειρότερό μου. Τα παιδιά πάντα τ' αγαπούσα, αλλά σε λογικές ..."ποσότητες", όχι 30-40 μαζεμένα να τριγυρνάν γύρω μου...
Για ρώτα με τώρα...
Χαιρετίσματα στον Ηρώδη, πολλά φιλιά στην Μαγδαληνή και βάστα πισινές, γιατί η ευχή που μας δίνουν "γενναιόδωρα" η μανάδες μας
"... να σου μοιάσουν τα παιδιά σου, να δεις εσύ..." σε πληροφορώ ότι πιάνει...
Γεια σου μανούλα και Χρόνια Πολλά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίες οι φωτός και εντυπωσιακές, σε ευχαριστούμε που τις μοιράστηκες μαζί μας!!
Φιλάκια:)
΄μάμη πολύ ωραίες φωτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήνάσαι καλά....
η μαγδαληνή φοβηθηκε κάτι......χαχαχαχα
έλεγα και εγώ πως μόνο στο δικό μου σπίτι επικρατούσε χάος με τα παιδιά, καλέ τα δικά μου αγγελούδια ήταν, τι είν' τούτο, θεός φυλάξ...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά αν είχε συμβεί σε εμένα αυτό που είδα στην δευτερη φωτο θα είχα τρελαθεί
ΑπάντησηΔιαγραφήμπράβο στη μαμα που κατάφερε να το φωτογραφίσει
ΕΛΕΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σας άρεσαν, όπως άρεσαν και σε μένα.
Για τους "πρωταγωνιστές" των φωτογραφιών ... διατηρώ τις επιφυλάξεις μου.
Παναγιώτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Μαγδαληνή μπορεί να φοβήθηκε, αλλά το θέμα στην τελική είναι ότι ... έτσι και μπεις στο χορό, θες δε θες ... ΧΟΡΕΥΕΙΣ...
ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ Καλωσόρισες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με την κατάσταση στο σπίτι, κάνω κόντρα με όποιον τολμά να με προκαλέσει, ανα πάσα στιγμή...
Δεν ξέρω αν συμβαίνει κι αλλού, πάντως το δικό μας σπίτι, θέλει μισή μέρα να συμμαζευτεί και 5 λεπτα να επανελθει στην προηγουμενη (χαοτικη) του κατάσταση...
Βέβαια φωνάζω, γκρινιάζω, τσιρίζω (ειδικά σ' αυτό είμαι τρομακτική!), και την ίδια ώρα λέω από μέσα μου: να είστε γεροί να το κάνετε άνω κάτω...
(ενίοτε συμπληρώνω: να είμαι κι εγώ γερή, να γίνω και πλούσια να μπορώ να πάίρνω μια καλή κυρία να το τακτοποιεί...)
Φυσικά μ' ενδιαφέρει να πιάσει η πρώτη μου ευχή
ΜΑΜΑ ΒΙΚΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να μην φτάσαμε σ' αυτό το σημείο, αλλά έχω τον μικρό μου, που (αν και τσιλιβίθρας) το μυαλό του είναι συνέχεια στο φαϊ. Οπότε, όταν κοιμάμαι ή κάνω μπάνιο, συχνά συναντώ χυμένη ζάχαρη ή ρύζι ή διάφορα απ' το ψυγείο πεσμένα, καθώς είναι οι παράπλευρες απώλειες στην αναζήτησή του για το επόμενο που θα φάει.
Αναπόφευκτα λοιπόν, η κουζίνα μας είναι σαν...
ΠΕΔΙΟ ΜΑΧΗΣ.
Αυτή την στιγμή που σου γράφω, ανέβηκε στην καρέκλα και πήρε το κουτί με τα κέλοξ, για να "τσιμπήσει" όπως μόλις μου δήλωσε, κάτι πριν από το απογευματινό. Είναι 4:15 και φάγαμε στις 2:00.
Κανένα σχόλιο;ε;ε;ε;
Καλησπέρα κι από μένα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά φοβερές φωτογραφίες!!!!
Όλες,μα έπαθα κάτι, ένα ρίγος όταν είδα την δεύτερη!!!Γιατί άραγε;
Ίσως γιατί δεν περιμένουμε ποτέ ότι θα βρεθούμε κοντά σε ... καρχαρία,και μας φαίνεται πιο προσιτό..... το γεγονός στην δεύτερη φωτο!!!!!
Όμως αν το σκεφτείς οι άλλες όλες είναι ... συγκλονιστικές!!!
Σου παγώνουν το αίμα!!!!
φιλάκια πολλά !!!
καλο απόγευμα!:)